فعالیت صندوق پرچین در ژاپن: چرا کار نمی کند؟

فعال سازی صندوق پرچین اساساً با فشار بر شرکتهای هدف برای تغییر حاکمیت شرکت های خود ، توسط صندوق های بازده سرمایه گذاری جستجو می کند. این کار در ایالات متحده آمریکا در دهه 1980 آغاز شد ، در دهه های بعد به اروپا و آسیا گسترش یافت و به طور فزاینده ای به عنوان یک پدیده جهانی دیده می شود. اگرچه توسط منتقدین به عنوان نوعی "اخاذی" توصیف شده است ، اما از مجموعه ای از مقالات تجربی پشتیبانی می کند که تأثیرات مثبت مداخلات بر عملکرد شرکت های هدف در متن ایالات متحده را مشخص می کند (همچنین به اینجا ، اینجا و اینجا مراجعه کنید).

در مقاله اخیر ما بررسی می کنیم که آیا مداخلات فعال صندوق پرچین فعال در ژاپن نتایج مشابهی مثبت و ماندگار برای مداخلات در ایالات متحده ایجاد کرده است. ما موفقیت مداخلات را با استفاده از شاخص ها اندازه گیری اثربخشی مدیریت ، تصمیمات مدیریتی ، مدیریت کار و درک بازار محک زدیم. برای انجام این کار ، ما یک مجموعه داده از مداخلات را در 117 شرکت ژاپنی که توسط 17 صندوق پرچین هدف قرار گرفته اند در پایان سال 2007 در نظر گرفته شده است. 2007 سپس در یک و سه سال پس از آن.

ما متغیرهای نتیجه خود را به شرح زیر تعریف کردیم."اثربخشی مدیریتی" با استناد به بازگشت دارایی ها و بازگشت به سهام اندازه گیری شد. برای "تصمیم گیری مدیریتی" ما به نسبت سود سهام به کل دارایی ها ، اهرم ، نسبت پول نقد به کل دارایی ها و نسبت هزینه های سرمایه به کل دارایی ها نگاه کردیم."مدیریت کار" با تغییر در بهره وری نیروی کار و شدت دستمزد ارزیابی شد. سرانجام ، درک بازار با ورود به سیستم سرمایه گذاری در بازار و توسط Q Tobin اندازه گیری شد.

یک سال از مداخلات اولیه ، همانطور که ما آن را تعریف کرده ایم ، تأثیر معنی داری بر اثربخشی مدیریت مشاهده نکرد. قابل توجه ترین تغییر در تصمیمات مدیریتی در مورد سیاست سود سهام بود: نسبت سود سهام به کل دارایی ها به میزان قابل توجهی افزایش یافته است ، همانطور که از فشار شرکت ها برای افزایش پرداخت به سهامداران انتظار می رود. اهرم کمی افزایش یافت ، که از تصویری از مدیریت افزایش تجهیزات و افزایش پرداخت ها پشتیبانی می کند. مسائل مربوط به مدیریت کار مطابق با وضعیت در نمونه های همسان بود و واگرایی قابل توجهی نداشت. با این حال ، واکنش بازار ، همانطور که از حرکت در Q Tobin مشهود است ، نامطلوب بود.

پس از سه سال ، یک تغییر مضر در اثربخشی مدیریت رخ داده است: شرکت های هدفمند اکنون کمی نمونه های همسان را تحت تأثیر قرار داده اند. از نظر تصمیمات مدیریتی ، شاخص های منتخب ما تفاوت معنی داری با نمونه های همسان نداشتند ، با افزایش پرداخت سود سهام دیگر قابل توجه نیست. به نظر می رسد مداخلات هیچ تاثیری در دستمزد و بهره وری نداشته است. با این حال ، با واکنش منفی سرمایه گذاران ، ادامه و شدت بخشیدن به بازار افزایش یافته است.

اینها نتایج بسیار متفاوتی از نتایج مشاهده شده در ایالات متحده است ، جایی که مداخلات صندوق پرچین به تغییر استراتژی های بنگاه ها ، بهبود بهره وری نیروی کار و ارائه بازده بالاتر برای سهامداران اعتبار داده شده است. به نظر نمی رسد که این پاسخ در استراتژی های هدفگذاری صندوق ها نهفته باشد: در ژاپن و ایالات متحده ، اهداف اصلی شرکت های غنی از پول نقد با اهرم کم بودند.

یکی از دلایل احتمالی چارچوب نظارتی است. در مواجهه با آن ، قانون شرکت های ژاپنی و مقررات حاکمیت شرکت ها با قوانین و استانداردهای معادل در ایالات متحده ارتباط زیادی دارند. با این حال ، نگاهی دقیق تر نشان می دهد که دادگاه های ژاپن قانون را با روشی کاملاً دوستانه کمتر از سهامداران تفسیر می کنند. پیش بینی دادگاه ایالات متحده که یک صندوق پرچین فعال را به عنوان "یک خریدار سوءاستفاده که فقط به دنبال علاقه شخصی است" توصیف می کند ، دشوار است ، همانطور که در دادخواست در سال 2007 شامل شرکای فولادی و یکی از اهداف آن ، یک تولید کننده مواد غذایی متوسط ، گاو نر بودسس سگ.

یکی دیگر از عوامل احتمالی ساختار مالکیت سهم ژاپن است. مالکیت سهم در خارج از کشور از دهه 1990 به طور پیوسته در ژاپن در حال افزایش است و در دوره ای که ما در حال بررسی حدود 20 ٪ از سهام ذکر شده در بازارهای سهام توکیو و اوزاکا بودیم. با این حال ، سهامداران غالب در بسیاری از شرکت های هدفمند این صندوق ها دیگر شرکت های ژاپنی و موسسات مالی بودند که یا در یک گروه شرکتی با هدف هدف قرار داشتند یا به روش دیگری ، غالباً از طریق معاملات تجاری ، با آن متحد بودند. سهامداران مانند این به سادگی علاقه ای به افزایش بازده مالی وعده داده شده توسط وجوه ندارند.

ممکن است اوضاع در ژاپن در حال تغییر باشد. بحث در مورد مطلوبیت افزایش بازده سهامداران به منظور بهبود موقعیت صندوق‌های بازنشستگی دولتی که در گذشته تمایل به سرمایه‌گذاران غیرمنتظره داشتند، در جریان است. در سال 2014 یک کد سرپرستی جدید و در سال 2015 یک کد جدید حاکمیت شرکتی معرفی شد. اما این تغییرات ممکن است برای تغییر فرهنگ مدیریتی که همچنان ایده ارزش سهامداران را به عنوان معیار موفقیت شرکت رد می کند، کمک چندانی کند. به نظر می رسد که پایان تاریخ مدت ها مورد انتظار برای حقوق شرکت ها حداقل در ژاپن برای مدتی به تعویق خواهد افتاد.

جان بوکانان، معاون پژوهشی دانشگاه کمبریج، مرکز تحقیقات بازرگانی است.

دومینیک چای، معاون پژوهشی دانشگاه کمبریج، مرکز تحقیقات تجاری است.

سایمون دیکین استاد حقوق و مدیر تحقیقات در دانشگاه کمبریج، مرکز تحقیقات تجاری است.